Γεια σου Αλέξανδρε.
Πολλές φορές ακούγονται παρόμοιες ιστορίες για την Δενδρογαλιά, η οποία ονομασία όμως χρησιμοποιείται για διαφορετικά είδη ανά περιοχή. Αυτό και μόνο ίσως μας εξηγεί εν μέρη πως διαδόθηκε αυτή η φήμη, με ιστορίες δηλαδή αναφερόμενες σε αυτήν την ονομασία.
Η αλήθεια είναι ότι αν πιαστούν ή πατηθούν φίδια όπως η Δενδρογαλιά (Hierophis gemonensis), ο Έφιος (Dolichophis caspius), η Σαΐτα (Platyceps najadum) ή άλλα παρόμοια φίδια της οικογένειας Colubridae, κάνουν πολύ απότομες, σπασμωδικές κινήσεις, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν-απελευθερωθούν, έτσι ενδέχεται να χτυπηθούν επάνω στο σώμα αυτού που τα ακινητοποιεί. Αυτό θα μπορούσε από κάποιον να θεωρηθεί ως εσκεμμένο "μαστίγωμα", πρόκειται όμως για αντίδραση πανικού και όχι βίας ή άμυνας/επίθεσης. Έπειτα ο πόνος που προκαλείται από κάτι τέτοιο είναι αμελητέος ή ανύπαρκτος.
Ίσως από εκεί να πηγάζει κι ο μύθος αυτός.
Τα φίδια δεν κυνηγούν τον άνθρωπο. Θα προσποιηθούν επίθεση αν στριμωχτούν ή πλησιαστούν πολύ κι αυτό σημαίνει ότι θα κινηθούν προς τα πάνω μας απειλητικά και "σφυρίζοντας", αν δεν τους δώσουμε το περιθώριο να ξεφύγουν (όπως το περιέγραψες). Αυτό δεν κρατά για παραπάνω από μερικά ανθρώπινα βήματα και μόλις απομακρυνθούμε λίγο, το φίδι αλλάζει πορεία προς την διαφυγή. Είναι δηλαδή καθαρά συμπεριφορά "μπλόφας" πάνω στην απόγνωση και τον πανικό του φιδιού.
Αυτό ισχύει για μερικά είδη φιδιών μόνο και όχι για όλα. Πρόκειται για συμπεριφορά των πιο νευρικών και "επιθετικών" φιδιών, όπως ο Έφιος (Dolichophis caspius), ο Σαπίτης (Malpolon insignitus) κ.ά. παρόμοιου χαρακτήρα. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να έχει ζημιογόνα κατάληξη για τον άνθρωπο, το μόνο που μπορεί να πετύχει είναι να τρομάξει.
Τα φίδια όταν επιχειρούν να δαγκώσουν σχηματίζουν το μπροστινό μέρος του σώματός τους σε "ζιγκ-ζαγκ", έτσι ώστε να μπορούν να το εκτινάξουν, αναπτύσσοντάς το, προς τον στόχο τους με ταχύτητα. Τα ελληνικά φίδια δεν μπορούν να εκτιναχθούν ολόκληρα προς ένα στόχο ή μία κατεύθυνση, σαν ελατήρια, όπως ισχυρίζεται ο μύθος αυτός. Η απόσταση που μπορούν να καλύψουν με αυτό τον τρόπο τα πιο ευκίνητα φίδια της χώρας μας, είναι λίγα εκατοστά παραπάνω από το ανάπτυγμα (ξεδίπλωμα) του "ζιγκ-ζαγκ" που έχουν σχηματίζει με το μπροστινό μέρος του σώματός τους.
Τέλος, δεν έχει καταγραφεί ποτέ φίδι άνω των 260cm στην χώρα μας. Ο υπολογισμός μήκους "με το μάτι" συνήθως πέφτει έξω κατά πολύ, ιδίως κατά την προσπάθεια υπολογισμού μήκους ζώου που μας προκαλεί φόβο. Έτσι οι αναφορές για φίδια 3 μέτρων και άνω είναι σαφώς υπερβολικές, αφού ακραίο μήκος θεωρείται και το εξαιρετικά σπάνιο των 2.5m. Είναι συνηθισμένη η έκφραση "Έπιανε από την μία πλευρά του δρόμου μέχρι την άλλη". Ευτυχώς ή δυστυχώς, τέτοια φίδια στην χώρα μας δεν υπάρχουν.
