Δεν γνωρίζουμε πάρα πολλά ακόμα για τα φίδια γενικώς σαν ομάδα οργανισμών, πόσο μάλλον σε επίπεδο είδους. Γνωρίζω ότι κάποια φίδια δεν έχουν ανοσία στο δηλητήριο τους έτσι αν δαγκωθούν από άλλο άτομο του είδους μπορεί να πεθάνουν. Για παράδειγμα κάποια είδη κόμπρας. Επίσης έχουν φτάσει στα αυτιά μου περιστατικά από φίδια σε αιχμαλωσία, δηλητηριώδη, ίδιου είδους, που το ένα δάγκωσε το άλλο και το δεύτερο αντιμετώπιζε νευρολογικά προβλήματα για αρκετό καιρό. Το ερώτημα "αν καταλάθος δαγκώσει το σαγόνι του ένα φίδι τι θα πάθει" είναι εύλογο, όμως προσωπικά δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση. Δεν γνωρίζω αν παίζει ρόλο, και με ποιο μηχανισμό, το σε ποιον ιστό θα γίνει η έγχυση από το ίδιο το φίδι. Ίσως παίζει ρόλο και αυτό. Αυτό που γνωρίζω και μπορώ να πω με μικρή επιφύλαξη είναι ότι δεν είναι απαραίτητο ένα φίδι να έχει ανοσία στο δικό του δηλητήριο σε περίπτωση έγχυσης (και όχι κατάποσης).
Επίσης, αυτοκτονικές τάσεις μπορούν να έχουν μόνο είδη με πολύ ανεπτυγμένη νοημοσύνη. Η αυτοκτονία δεν έχει κανένα εξελικτικό πλεονέκτημα, αντιθέτως μάλιστα, οπότε δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί ένα ζώο που να εμφανίζει τέτοια συμπεριφορά, χωρίς να αποκτήσει πρωτίστως υπαρξιακές ανησυχίες και προβληματισμούς και πλήρη επίγνωση του κόσμου. Η αυτοκτονία ξεπερνά το ένστικτο της επιβίωσης που είναι το ισχυρότερο ένστικτο και κάτι τέτοιο θέλει πραγματικά πολύ ανεπτυγμένη νοημοσύνη. Μέχρι στιγμής μόνον ο άνθρωπος έχει αποδεδειγμένα ενίοτε τέτοια συμπεριφορά. Ούτε τα δελφίνια, ούτε οι φάλαινες, ούτε οι σκορπιοί, κτλ έχει αποδειχθεί ότι βάζουν τέλος στη ζωή τους κατ'επιλογή.
