Καλημέρα φίλε Μέντεζ
Αυτή η συμπεριφορά τους είναι που τα κάνει και πολύ ευάλωτα!
Κάποιος που έχει κακή πρόθεση, έχει όλο το χρόνο στη διάθεσή του για να τα σκοτώσει...
Και δυστυχώς τα καταφέρνει. Ίσως ευκολότερα από οποιοδήποτε άλλο ερπετό!
Προσωπικά έχω παρατηρήσει τα
Peudopodus apodus και σε άλλες στιγμές της ζωής τους, πχ. όταν κυνηγούν. Σηκώνουν συχνά το κεφάλι για να δουν προς τα που θα πάνε. Όταν τα πιάσεις εκκρίνουν περιττώματα από την αμάρα τους και κόκκινη χρωστική (πιθανώς αίμα) κοντά στο λαιμό τους κάνοντας σπασμωδικές κινήσεις στην προσπάθεια να ελευθερωθούν. Ρωμαλέα ζώα, όμως δεν δαγκώνουν ποτέ. Αν τα αφήσεις κάτω, δεν βιάζονται να φύγουν, αλλά παραμένουν ακίνητα, προσποιούνται πως είναι νεκρά. Μετά από λίγο, φεύγουν ταχύτατα, προς το πιο ασφαλές σημείο, αποφεύγοντας τις ανοιχτές εκτάσεις. Στην προσπάθεια αυτή ίσως επιχειρήσουν να σκαρφαλώσουν σε κάποια ελιά. Όμως δεν τα καταφέρουν γιατι δεν είναι καλοί αναρριχητές και πέφτουν. Δεν θα εγκαταλείψουν όμως τη προσπάθεια. Ξανά και ξανά! Εν τω μεταξύ τα έχεις πλησιάσει και πάλι. Και τότε παραμένουν ακίνητα, ελπίζοντας ότι δεν τα έχεις δει...
Πολύ ωραίες φωτό (ως συνήθως)
