Αναδημοσίευση από:
protagon.grτου Πέτρου Λυμπεράκη
Photo: Photo: Kieren Aris/Flickr
Η υπερβολή που δείχνουμε για ορισμένα θέματα ήσσονος ενδιαφέροντος έφτασε στο απόγειό της με το θέμα του κροκοδείλου στο Ρέθυμνο. Στην πραγματικότητα επρόκειτο απλώς για «το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου» (απελευθέρωσης εν προκειμένω) αφού «απελευθερώσεις» οικόσιτων γίνονται κατά κόρον.
Άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τα κατοικίδια ως άλλο ένα προϊόν προς κατανάλωση, τα εγκαταλείπουν όπου βρουν προτάσσοντας το «να ζήσει το καημένο στη φύση» ως δικαιολογία για την ανευθυνότητά τους. Σκυλιά, γατιά, χελώνες, πουλιά, χαμστεράκια, ιγκουάνα (και κροκόδειλοι...) αφήνονται «στο χωριό», στους τόπους διακοπών, ή ακόμη και μερικά τετράγωνα μακριά από το σπίτι του κατόχου, έρμαια της (συνήθως κακής) τύχης τους.
Ενώ η νομοθεσία είναι σχετικά επαρκής, τμήματά της εφαρμόζονται χαλαρά (π.χ. έλεγχος εισαγωγέων ζώων, αλλά και λιανικού εμπορίου -petshops- για συμβατότητα με τη συνθήκη CITES, την κοινοτική και εθνική νομοθεσία), ενώ άλλα έχουν τόσο αυστηρές προβλέψεις που καθίστανται ανεφάρμοστα. Κενό στη νομοθεσία υπάρχει σε ό,τι αφορά στην τύχη των ζώων που θα κατασχεθούν: δεν υπάρχει λειτουργική πρόβλεψη για το τι πρέπει να γίνουν και έτσι οι αρμόδιες δασικές αρχές αναγκαστικά αυτοσχεδιάζουν, γεγονός που λειτουργεί αποτρεπτικά στο να γίνονται έλεγχοι.
Κερασάκι στην τούρτα της κροκοδειλιάδας αποτελεί το αίτημα να παραμείνει ο κροκόδειλος ως ατραξιόν στο φράγμα Ποταμών. Κι όταν καταλαγιάσει η φρενίτιδα κι ο κόσμος τον βαρεθεί; Θα φέρομε κι έναν ιπποπόταμο; Κι ο διπλανός δήμος ένα γορίλα; Γιατί προφανώς η Κρήτη δεν έχει άλλη (οικονομική) διέξοδο παρά να γίνει τσίρκο...
Μήπως να πάρουμε βαθιές ανάσες και να το ξανασκεφτούμε; Μήπως δεν μετριούνται όλα με παράδες; Είτε απότοκες της κρίσης είτε απλή απληστία, τέτοιες προτάσεις εκτός από προχειρότητα, δείχνουν έλλειψη εμπιστοσύνης και εκτίμησης στη δική μας κληρονομιά, φυσική και πολιτιστική. Αυτής που έχει δώσει στην Κρήτη τον σημερινό χαρακτήρα της, αυτής που μας βοήθησε να επιβιώσομε μέσα στους αιώνες και να είμαστε αυτοί που είμαστε.
*Ο Πέτρος Λυμπεράκης είναι ειδικός ερπετολόγος, διευθυντής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Ηρακλείου Κρήτης
Αναδημοσίευση από:
protagon.gr
