ωραία ιστορία πραγματικά
αλλά αυτό δεν γίνεται. Τα φίδια δεν πίνουν γάλα και οι Δενδρογαλιές δεν γίνονται 2 μέτρα (εκτός κι αν έκανε λάθος στην αναγνώριση). Επίσης ένα άγριο φίδι όταν δει άνθρωπο δεν κάθεται να τον κοιτάει αλλά φεύγει και κρύβεται, οπότε το σημείο όπου το φίδι σηκώνει το κεφάλι, κοιτά τον συγγραφέα της ιστορίας, ξανακουλουριάζεται και παρακολουθεί τον συγγραφέα να γεμίζει το μπολ κάθε μέρα ξανά και ξανά μου ακούγεται αδιανόητο. Ο συγγραφέας ορθά προσπαθεί να πείσει τον αναγνώστη ότι δεν πρέπει να σκοτώνουμε τα φίδια κι ότι όλα αυτά που ακούγονται είναι μύθοι, όμως στην ιστορία του χρησιμοποιεί κι ο ίδιος έναν από αυτούς τους μύθους.
Η οικολογία των περισσοτέρων φιδιών, η διατροφή, η αναπαραγωγή, η συμπεριφορά κτλ έχει μελετηθεί σε ζώα υπό αιχμαλωσία πριν από πολλά χρόνια και κανένα από τα φίδια που μελετήθηκαν (και είναι πάρα πολλά) δεν ήπιε ποτέ γάλα. Επίσης σήμερα είναι χιλιάδες αυτοί που κρατούν φίδια στα σπίτια τους ανά τον κόσμο, σχεδόν όλων των ειδών και κανένα από αυτά τα φίδια δεν πίνει γάλα. Ο μύθος δεν είναι ελληνικός αλλά επικρατεί και σε άλλες χώρες, μέχρι και σε Αμερική (βλ. milk snakes). Θα ήταν πολύ βολικό για όλους τους κατόχους φιδιών να ταΐζουν γάλα στα φίδια τους αντί για τρωκτικά.
Παρ'όλα αυτά ένα άγριο φίδι μπορεί να εξημερωθεί σε αιχμαλωσία. Λέγοντας "μπορεί να εξημερωθεί" εννοώ πως μπορεί να σταματήσει να μας φοβάται, να μας θεωρεί εχθρούς του και να είναι επιθετικό προς εμάς όταν το χειριζόμαστε. Δεν θα είναι ποτέ όμως ένα ζώο που θα αναζητά εμάς και τα χάδια μας και αν ποτέ του ανοίξουμε το πορτάκι της φυλακής του αυτό θα κοιτάξει να εξαφανιστεί με την πρώτη ευκαιρία
