Σύνταξη: Δημήτρης Στριλάκος
strilakos@pegasus.gr
Πηγή:
Oταν συνάδελφοι δημοσιογράφοι από άλλες εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια άρχισαν να μου τηλεφωνούν και να με ρωτούν για το Κοτύχι, είχα την ελπίδα ότι τα πράγματα μπορεί και να μην ήταν έτσι... Ηθελα να μην είναι έτσι! Κάπου μέσα μου πίστευα ότι δεν ήταν δυνατόν δεκάδες τυφεκιοφόροι να εισβάλουν με μονόξυλα μέσα σε μια «προστετευόμενη» περιοχή, μακελεύοντας για ώρες και τελείως ανενόχλητοι τα κοπάδια με τις μπάλιζες...
Είχα μια βάσιμη δικαιολογία να το πιστεύω αυτό, γιατί κι άλλες φορές στο παρελθόν, η έρευνα του «Εθνος - Κυνήγι» είχε αποδείξει με ντοκουμέντα την παραποίηση γεγονότων, τη χάλκευση στοιχείων και την πλαστογράφηση της αλήθειας σε ό,τι αφορά περιστατικά που ενοχοποιούσαν το κυνήγι και τους κυνηγούς.
Την κάναμε και πάλι αυτήν την έρευνα, αλλά δυστυχώς... ήταν όλα αλήθεια!
Ηταν δεκάδες τα μονόξυλα που μπήκαν μέσα στη λίμνη, ήταν δεκάδες όσοι συμμετείχαν στον «κλοιό», είναι μια ολόκληρη... κοινωνία γνωστών ανθρώπων από τα Λεχαινά, την Αμαλιάδα και τις άλλες περιοχές, που το κάνουν κατά σύστημα και κατά συρροή.
|  |
Και δεν μπήκαν μόνο τώρα... Είχαν αρχίσει από τον Ιούλιο κιόλας, ξαναμπήκαν τον 15Αύγουστο, θα ξαναμπούν σε κάθε επέτειο και εθνική γιορτή. Και μετά... 10 ευρώ οι δυο μπάλιζες πωλείται η «λεία» στα τοπικά μαγαζιά, μπροστά στα μάτια όλων.
Η αστυνομία απούσα, το Δασαρχείο πέρα βρέχει, ο Φορέας Διαχείρισης είναι μόνο για χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων, ενώ οι ομοσπονδιακοί θηροφύλακες τελείως... «άοπλοι», λίγοι και εμφανώς αδύναμοι να αντιμετωπίσουν την ιδιαιτερότητα του φαινομένου στο Κοτύχι...
Οσες φορές προσπάθησαν κάτι να κάνουν, μίλησαν τα ντουφέκια των άλλων για «προειδοποίηση». Και την τελευταία φορά που οι «άλλοι» -οι πολλοί άλλοι- μπήκαν και πάλι στη λίμνη, συνέπεσε με τη μέρα του ετήσιου μνημόσυνου του ομοσπονδιακού θηροφύλακα Θοδωρή Παπασπυρόπουλου, που δολοφονήθηκε πέρυσι τέτοιον καιρό από λαθροθήρα της ίδιας «ομοταξίας»! Γύρω στις 12.500 στρέμματα ήταν η λιμνοθάλασσα το 1993, όταν εντάχθηκε στη συνθήκη RAMSAR και... βαπτίσθηκε -στα χαρτιά- «προστατευόμενη περιοχή». Τώρα έχουν απομείνει 6.500 στρέμματα, γιατί τα υπόλοιπα παραδόθηκαν στα σκουπίδια, στα μπάζα και στα αυθαίρετα.
Ο τραγικός τρόπος όμως που η πολιτεία στήνει και διαχειρίζεται τις «προστατευόμενες περιοχές», δεν μπορεί να αποτελέσει ούτε άλλοθι ούτε υπεκφυγή για τον κόσμο των κυνηγών.
Δυστυχώς, για χρόνια πολλά το κυνήγι πληρώνει ακριβά την εικόνα που κάποιες μειοψηφίες διαμορφώνουν γι’ αυτό...
Κάθε πράξη λαθροθηρίας -ιδιαίτερα αν είναι τόσο προκλητική, διαχρονική και... μαζική συμπεριφορά όπως στο Κοτύχι- έχει άμεσο αντίκτυπο συνολικά για το κυνήγι και παράγει συνέπειες στο επίπεδο της κοινωνίας.
Οσο έψαχνα και μάθαινα τι συμβαίνει στο Κοτύχι, θύμωνα και ντρεπόμουν! Το ίδιο συμβαίνει και με πολλούς κυνηγούς που κατοικούν και κυνηγούν στην περιοχή...
Μεγάλη κουβέντα η «ντροπή», αλλά δεν υπονοεί κάποιο αίσθημα «συναυτουργίας». Είναι το είδος της «ντροπής» που εκφράζει και μια αξία!
Είναι η «ντροπή» που απηχεί μια συλλογική στάση και υπογραμμίζει πόσο διαφορετικός είναι ο κόσμος των πολλών κυνηγών, από εκείνους τους λίγους που... παριστάνουν τους κυνηγούς στο Κοτύχι...
Δημήτρης Στριλάκος
