Φέτος ήταν μια χρονιά με πολλά ερπετά. Παρακάτω θα γράψω τις παρατηρήσεις μου, αλλά και τους αριθμούς όσων μέτρησα. Όλα προέρχονται από το χωριό μου το οποίο βρίσκεται στην δυτική Μακεδονία, δεν είναι όμως σωστό να δώσω περισσότερες πληροφορίες, μόνο για μια γενική ιδέα. Και έχουμε:
Από χελώνες, 51 testudo hermanni: 4 μικρές (δύο νεογένητες και δύο λίγο πιο μεγάλες), 6 θηλυκές διαφόρων μεγεθών, 29 αρσενικές διαφόρων μεγεθών και 12 αγνώστου φύλου, γιατί είτε δεν ήμουν αυτόπτης μάρτυρας είτε ήταν μακριά. Από όλες αυτές, μόνο δύο (μία αρσενική και μία θηλυκή) τις βρήκα την άνοιξη, αν και δεν έψαχνα ενεργητικά για χελώνες τότε. Το καλοκαίρι αντίθετα έψαχνα ενεργητικά για χελώνες τις κατάλληλες ώρες και στα κατάλληλα μέρη, επειδή πέρσι είχνα βρει μόνο 6. Δύο ζευγάρια που βρήκα τα βρήκα σε συνεύρεση. Δε μετράω μια χελώνα που νομίζω ότι την ξαναβρήκα, μερικές στις οποίες δεν ήμουν αυτόπτης μάρτυρας και μία μικρή νεκρή στο δρόμο, ούτε τους ήχους μέσα στα χόρτα. Γενικά τις χελώνες τις άφηνα στο μέρος όπου τις είχα βρει, εκτός από δύο φορές που έπρεπε να τις μετακινήσω μακριά λόγω σκυλιών. Μερικές τις είχα δώσει σε κάτι παιδάκια να τις δούν, αλλά πάλι τις έπαιρνα και τις άφηνα. Πρώτο καλοκαίρι που μέτρησα τόσες πολλές.
Από φρύνους, μόνο 4. 3 bufo viridis θηλυκά και ένας b. bufo αρσενικός. Υπήρχαν και πολλά μικρά φρυνάκια στο δρόμο και σε γωνίες, αλλά αυτά δεν τα μετρούσα. Θυμάμαι όμως 5 φρυνάκια σε 5 διαφορετικές περιοχές και μάλλον θα ήταν διαφορετικά. Σε σχέση με άλλες χρονιές, οι φρύνοι ήταν λιγότεροι, αν και πέρσι είχα με τρήσει μόνο δύο τον ένα, έναν τεράστιο θηλυκό B. B. ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΊΡΙ ΚΑΝΟΝΙΚΆ ΚΑΙ ΤΟΝ ΆΛΛΟΝ (ΠΆΛΙ ΟΜΟΕΙΔΉ ΘΗΛΥΚΌ) ΣΤΙς 28 Δεκεμβρίου! Στο ποταμάκι που παλιά είχε βατράχους και μπομπινούλες, τώρα έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Θυμάμαι την τελευταία μπομπινούλα από πρόπερσι.
Είχα βρει και άλλον ένα βάτραχο, σε ύψος 1,5 μ. σε μια τρύπα ενώ σκαρφάλωνα ένα δέντρο. Ήταν περίπου 5 εκ, σκουρόπράσινος, με γκριζοπή κάτω μεριά, λίγο σπυρωτός, πηδούσε αλλά δεν κατάλαβα αν είχε βεντουζίτσες στα πόδια του. Τον έβγαλα φωτογραφίες, αλλά έχασα το αποθηκευτικό μέσο μου. Ο βάτραχος ξαναμπήκε σε μια πιο χαμηλή τρύπα, προτιμώντας το πάνω μέρος της όμως.
Από σαύρες θυμάμαι μία μάλλον νεογένητη καφέ. Φωτογραφία έβγαλα μόνο από μία πράσινη μεγάλη, αλλά δεν έχω το μέσο μου. Γενικά ήταν πάρα πολλές και εξαφανίζονταν μόλις πήγαινες κοντά τους στα χόρτα. Σίγουρα σχεδόν όλες ήταν σαυροειδείς, δεν βρήκα κανένα γκεκάκι. Τους ήχους που άκουσα στα χόρτα δεν τους μέτρησα. Δεν έπιασα σχεδόν κανένα από όλα αυτά τα μη χελώνια ερπετοαμφίβια, εκτός από τους φρύνους για να τους μετρήσω. Όλα αυτά τα βρήκα το καλοκαίρι, τις σαυρίτσες χώνονται στα χόρτα τις βρίσκω και στις τρεις εποχές όταν έχει σχετικά καλές θερμοκρασίες.
Δυστυχώς, έπρεπε να παρεβρίσκομαι καταναγκαστικά σε δύο περιστατικά θανάτωσης οχιάς. Τα φιδάκαι τύχαινε να γυρίζουν το βράδυ στο δρόμο σε σχετικά πυκνοκατοικημένη περιοχή. Και τα δύο τα σκότωσε ο ίδιος άνθρωπος που πίστευε ότι καλύτερα είναι να τα εξαφανίζουμε όλα από όπου τα βρίσκουμε για να μην πεθάνει κανένας. Τα σκότωσε με πέτρες και ξύλα. Αλλά αυτό που με προβλημάτισε και στις δύο περιπτώσεις ήταν το ότι δεν προσπαθούσαν καν να τρέξουν δίπλα στα χόρτα να φύγουν. Ή σέρνονταν αργά στο δρόμο ή προσπαθούσαν να δαγκώσουν τα ξύλα! Κινούνται υπερβολικά αργά. Τόσες χιλιάδες χρόναι εξέλιξης κοντά στους ανθρώπους και ακόμα δεν έχουν εξελιχθεί να μας αποφεύγουν. Μελλοντικά το είδος θα εξαφανιστεί από αυτήν τη συμπεριφορά.
