Λεβαντόφιδο

Hemorrhois nummifer (Reuss, 1834)

Άλλες Ονομασίες

Ψαρή, Πατσάλα, Ζαμενής της Ρόδου, Δρόπης, Γκρίζο Θερκό, Γηρούκα, Γερουκάς

Συνώνυμα

Coluber nummifer

Tαξινόμηση

Ομοταξαξία: Ερπετά > Τάξη: Λεπιδωτά > Υπόταξη: Οφίδια > Οικογένεια: Colubridae > Γένος: Hemorrhois

Υποείδη στην Ελλάδα: Μονοτυπικό (χωρίς υποείδη).

 

Εξάπλωση στην Ελλάδα

Σαμοθράκη, Λέσβος, Χίος, Σάμος, Πάτμος, Λειψοί, Λέρος, Κάλυμνος, Τέλενδος, Κως, Σύμη, Ρόδος, Καστελλόριζο.

 

Περιγραφή

Τελικό συνολικό μήκος μαζί με την ουρά έως 150 cm, πολύ σπάνια περισσότερο. Εύρωστο σώμα και σχετικά μεγάλο και φαρδύ κεφάλι. Βασικό χρώμα το γκρι, με καφέ, γκρι ή μαύρες ρομβοειδείς κηλίδες κατά μήκος όλης της ράχης και με μία σειρά μικρότερων στρογγυλεμένων κηλίδων σε κάθε πλευρά. Σε κάποια άτομα οι κηλίδες της ράχης μπορεί να ενώνονται σε σημεία σχηματίζοντας ζιγκ-ζαγκ. Η ουρά είναι πολύ μακριά και λεπτή και σχηματίζει παράλληλες γραμμές ίδιου χρώματος με τις κηλίδες της ράχης. Στο κεφάλι σχηματίζονται δύο τεθλασμένες λωρίδες, η μία βρίσκεται στην μετωπική περιοχή και ενώνει τα μάτια και η δεύτερη βρίσκεται στην βρεγματική περιοχή και σχηματίζει ένα Μ. Συχνά οι λωρίδες αυτές διακόπτονται στο κέντρο τους σχηματίζοντας δύο τμήματα. Μία λωρίδα ενώνει το πίσω μέρος κάθε ματιού με την άκρη του στόματος και μία το κάτω μέρος του ματιού με το στόμα στο σημείο κάτω από το μάτι. Τα ανήλικα έχουν πιο έντονα χρώματα και αντίθεση μεταξύ των σχεδίων και του φόντου, ενώ όσο το φίδι μεγαλώνει σε ηλικία τα χρώματα ξεθωριάζουν μέχρις ότου να αποκτήσει ένα σχεδόν ενιαίο γκρι χρώμα με αμυδρά μόνο σχέδια. Δεν ισχύει για τον πληθυσμό της Ρόδου όμως όπου τα μεγάλα σε ηλικία άτομα φαίνεται να διατηρούν καφέ κηλίδες. Η κοιλιά είναι υπόλευκη-μπεζ, ενώ στα ανήλικα μπορεί κάθε κοιλιακή φολίδα να φέρει μια σκούρη ταινία, σχηματίζοντας εγκάρσιες στην κοιλιά μπάρες. Τα μάτια είναι μεγάλα με στρογγυλή κόρη και συνήθως καφέ ίριδα. Από τον γενικό χρωματισμό φαίνεται πως το Λεβαντόφιδο μιμείται την Οθωμανική Οχιά, με την οποία συνήθως βρίσκεται σε συμπατρία. Όμως ξεχωρίζει εύκολα από την τελευταία από το πιο μακρόστενο σώμα και την πολύ μακριά και λεπτή ουρά.

Οι φολίδες είναι ελαφρώς τροπιδωτές και διατάσσονται σε 25 σειρές στο μέσο του σώματος. Μεγάλες φολίδες-πλάκες στο κεφάλι. Όπως στα περισσότερα φίδια, τα αρσενικά διακρίνονται από τα θηλυκά από την πιο μακριά και χοντρή ουρά.

Φωτογραφίες είδους

(Σημαντικό: Ο χρωματισμός μπορεί να ποικίλει αρκετά μεταξύ των ατόμων του είδους, ή να διαφέρει μεταξύ των ανήλικων και των ενήλικων ζώων. Κάντε κλικ στις εικόνες για περισσότερες πληροφορίες).

Βιότοπος / Ενδιαίτημα

Συναντάται κυρίως σε ξηρούς βιότοπους με πέτρες και βλάστηση, θαμνότοπους, ελαιώνες και μακκί, ερείπια και αρχαιολογικούς χώρους, όμως μπορεί να βρεθεί και σε φυλλοβόλα δάση σε ρεματιές. Από το ύψος της θάλασσας και κάτω από 1000 μέτρα υψόμετρο.

 

Βιολογία / Συμπεριφορά

Δραστήριο φίδι, αρκετά νευρικό αλλά σχετικά αργό σε μετακίνηση. Κυνηγά τόσο στο έδαφος όσο και σε θάμνους, δέντρα και πετρότοιχους, σκαρφαλώνοντας επιδέξια. Δραστηριοποιείται από το Φεβρουάριο κιόλας, τόσο την ημέρα, όσο και τη νύχτα όταν οι θερμοκρασίες το επιτρέπουν. Το χειμώνα συνήθως πέφτει σε λήθαργο αλλά μπορεί να δραστηριοποιηθεί τις ζεστές ηλιόλουστες ημέρες του χειμώνα, ειδικά στα νότια νησιά. Η αναπαραγωγή ξεκινά την άνοιξη και κρατά μέχρι τις αρχές καλοκαιριού. Τα αρσενικά δαγκώνουν τα θηλυκά κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής διαδικασίας για να τα ακινητοποιήσουν. Τα θηλυκά γεννούν 4-10 αυγά μέσα στο καλοκαίρι τα οποία εκκολάπτονται μετά από περίπου δύο μήνες. Πολύ λίγα είναι γνωστά για τον κύκλο ζωής του είδους. Αν απειληθεί και στριμωχτεί κουλουριάζεται και συρίζει με ανοιχτό το στόμα για να τρομάξει τον θηρευτή του και θα δαγκώσει αν αρπαχτεί.

 

Διατροφή

Τρέφεται με τρωκτικά, σαύρες, πτηνά, αμφίβια, αλλά και με μικρότερα φίδια, ακόμα και του ίδιου είδους και στην πρώιμη ανήλικη φάση μπορεί να τραφεί με μεγάλα ασπόνδυλα.

 

Δηλητήριο / Τοξίνες

Μη δηλητηριώδες φίδι και ακίνδυνο για τον άνθρωπο.

Όπως (πιθανότατα) όλα τα φίδια της Υπεροικογένειας Colubroidea, το Λεβαντόφιδο διαθέτει αδένες που εκκρίνουν τοξίνες στο σάλιο (γνωστοί ως Duvernoy’s glands) (Fry et al. 2003) και που επιδρούν στη λεία του κατά την αρπαγή και κατάποσή της. Αν αρπαχτεί μπορεί να δαγκώσει επίμονα μέχρι να απελευθερωθεί. Ένα τέτοιο επίμονο και μεγάλης διάρκειας δάγκωμα, έχει φανεί ότι σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει σε ευαίσθητα άτομα τοπικό πρήξιμο, δεν αποτελεί όμως κίνδυνο για την ανθρώπινη ζωή με την αυτή καθαυτή δράση του. Τέτοιου είδους (επίμονα) δαγκώματα προκαλούνται κατά την αρπαγή του ζώου και έτσι αφορούν κυρίως ερπετολόγους που θέλουν να συλλάβουν το φίδι και όχι ατυχήματα.

 

Απειλές / Πιέσεις

Η υποβάθμιση και η καταστροφή των ενδιαιτημάτων λόγω οικιστικής, τουριστικής, βιομηχανικής και αγρο-κτηνοτροφικής ανάπτυξης ή ρύπανσης, οι δρόμοι, οι πυρκαγιές, οι αδέσποτες γάτες, η εισαγωγή ξενικών θηρευτών (π.χ. κυνηγετικοί φασιανοί, παγώνια), και η εσκεμμένη θανάτωση, είναι οι κύριες απειλές και πιέσεις του είδους. Ως πιθανή απειλή μπορεί να θεωρηθεί και η εισαγωγή του ξενικού μύκητα που προσβάλει τα φίδια και έχει εντοπιστεί σε χώρες της Ευρώπης (Origgi et al. 2022), όχι όμως ακόμα στην Ελλάδα.

 

Καθεστώς κινδύνου

Αξιολογείται ως είδος Χαμηλού Κινδύνου (LC) στην Κόκκινη Λίστα της IUCN (2017) και στον Κόκκινο Κατάλογο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας (2023).

 

Καθεστώς προστασίας

Προστατεύεται από:

α) την Κοινοτική Οδηγία 92/43/ΕΟΚ (Παράρτημα IV)

β) τη Σύμβαση της Βέρνης (Παράρτημα III)

 

Βιβλιογραφικές αναφορές στο κείμενο

1. Fry, B.G., Wüster, W., Ryan Ramjan, S.F., Jackson, T., Martelli, P. and Kini, R.M. (2003). Analysis of Colubroidea snake venoms by liquid chromatography with mass spectrometry: evolutionary and toxinological implications. Rapid Communications in Mass Spectrometry 17: 2047-2062.

2. Origgi, F.C., Pisano, S.R.R., Glaizot, O., Hertwig, S.T., Schmitz, A. & Ursenbacher, S. (2022). Ophiodimyces ophiodiicola, Etiologic Agent of Snake Fungal Disease, in Europe since Late 1950s. Emerging infectious diseases 28(10): 2064–2068.

3. Aghasyan, A., Avci, A., Tuniyev, B., Lymberakis, P., Andrén, C., Cogalniceanu, D., Wilkinson, J., Ananjeva, N.B., Üzüm, N., Orlov, N.L., Podloucky, R., Tuniyev, S., Kaya, U., Tok, V., Ugurtas, I.H., Sevinç, M., Hraoui-Bloquet, S., Sadek, R., Crochet, P.-A., Disi, A.M., Werner, Y.L., Baha El Din, S., Borkin, L., Milto, K., Golynsky, E., Belouskova, A., Nuridjanov, D., Munkhbayar, K., Shestapol, A. & Dujsebayeva, T. (2017). Hemorrhois nummifer. The IUCN Red List of Threatened Species 2017: e.T157270A746934.

4. Strachinis, I. & Sagonas, K. (2023). Hemorrhois nummifer. The Greek Red List of Threatened Species. Available at redlist.necca.gov.gr.


Κάλεσμα αρσενικών:


Καθεστώς Κινδύνου:


Καθεστώς Προστασίας:

Συγγενικά είδη:

Μέγιστο μήκος μαζί με την ουρά έως 50 cm, συνήθως μικρότερο. Σώμα εύρωστο και κοντόχοντρο, κεφάλι φαρδύ με «μάγουλα» που προεξέχουν και ουρά κοντή που στενεύει απότομα με μυτερή απόληξη. Βασικό χρώμα...
Μέγιστο μήκος μαζί με την ουρά έως 65 cm, συνήθως μικρότερο και σπάνια μεγαλύτερο. Σώμα σχετικά εύρωστο και κοντόχοντρο, λιγότερο όμως από τις υπόλοιπες οχιές της χώρας. Κεφάλι σχετικά φαρδύ με...
Μέγιστο μήκος μαζί με την ουρά έως 90 cm, συνήθως όμως μικρότερο και εξαιρετικά σπάνια μεγαλύτερο. Οι πληθυσμοί των Κυκλάδων και της Πελοποννήσου έχουν αρκετά μικρότερο μέγεθος. Σώμα εύρωστο...
Μέγιστο μήκος μαζί με την ουρά έως 120 cm, συνήθως όμως μικρότερο των 100 cm και εξαιρετικά σπάνια μεγαλύτερο των 120. Σώμα εύρωστο και κοντόχοντρο, κεφάλι φαρδύ με «μάγουλα» που προεξέχουν και...
Μέγιστο ολικό μήκος μαζί με την ουρά έως 80 cm, σπάνια περισσότερο (μέγιστο καταγεγραμμένο μήκος 105 cm). Κοντόχοντρο, εύρωστο, στιβαρό σώμα με πολύ πλατύ κεφάλι και κοντή ουρά που στενεύει...
Μέγιστο καταγεγραμμένο μήκος 40 cm, πολύ σπάνια όμως μεγαλύτερο από 30 cm. Λεπτό, κυλινδρικό φίδι χρώματος ροζ, ενίοτε με τόνους του μωβ, που μοιάζει αρκετά με γαιοσκώληκα λόγω προσαρμογής...
Μέγιστο ολικό μήκος μαζί με την ουρά συνήθως έως 150 cm, πολύ σπάνια περισσότερο. Κοντόχοντρο σχετικά σώμα με μακριά και λεπτή ουρά και κεφάλι χαρακτηριστικά στενό. Μεγάλα μάτια...
Μέγιστο ολικό μήκος μαζί με την ουρά έως 130 cm, συνήθως όμως μικρότερο των 90 cm. Τα θηλυκά γίνονται μεγαλύτερα από τα αρσενικά, με πιο ογκώδες σώμα αλλά και κεφάλι. Το κεφάλι είναι σχετικά...
Μέγιστο συνολικό μήκος μαζί με την ουρά, συνήθως έως 120 cm, όμως σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να τα ξεπεράσει και να φτάσει έως και κοντά στα 2 m. Τα θηλυκά ξεχωρίζουν από τα αρσενικά...
Μέγιστο συνολικό μήκος μαζί με την ουρά έως 120 cm, συνήθως όμως αρκετά μικρότερο. Μακρόστενο σώμα, ουρά και κεφάλι. Στον τυπικό χρωματισμό, κατά μήκος της ράχης σχηματίζονται είτε (συνήθως...

Σχετικά Άρθρα:

Articles

Οικολόγοι που αμολάνε… φίδια!

Οικολόγοι που αμολάνε… φίδια!   Δεν υπάρχει ούτε ένας κάτοικος της χώρας μας σήμερα που να μην έχει ακούσει, έστω και μία φορά χαρακτηριστικά, ότι

Read More »
error: Content is protected !!